Het is een zonnige ochtend, de herfst is in de blauwe lucht met lichte kou en vochtig gras. De geluiden uit de haven brommen op de achtergrond. Ik sta met mijn tekenkist onderaan de trap naast mijn fiets en laat mijn blik glijden over het landje. Waar zal ik eens gaan zitten vandaag?
In de verte een vrouw met hond en rechts op enige afstand een onrustige man op een van de bootcamp toestellen. Hij pakt zijn tas uit, stalt de inhoud op het tafelblad uit en kiest een trui die hij over zijn andere kleren aantrekt. Onderwijl klinkt hij boos en roept voor mij onverstaanbare teksten. Hij pakt zijn tas weer in en ik begin te lopen over de olifantenpaadjes die zich gevormd hebben langs de bomen en tussen de stokken. Na de kas blijf ik staan en kijk ik of ik dichter bij de man plaats zal gaan nemen aan de picknicktafel, zoals ik van plan was. Ik aarzel. Ik zie dat hij ook mij in de gaten houdt en volgt waar ik ben terwijl hij zich ondertussen nagenoeg heeft uitgekleed en etenswaren heeft uitgestald.
Ik loop daarom toch maar verder langs het spoor naast de dijk. Met een trage omtrekkende beweging besluit ik plaats te nemen op mijn zitlap op de stapel tegels. De betonnen wanden zorgen dat ik min of meer uit het zicht van de man ben. Ik heb uitzicht op de hopen met snippers en stal wat tekenspullen uit. De paddestoel staat vandaag op de voorgrond.
De vrouw met de hond komt teruggelopen en volgt het paadje vlak langs mij, terwijl ze blijft bellen. De hond kiest duidelijk de route en zij volgt. Voor mij zie ik ineens steeds meer paddestoelen, de snippers zijn kennelijk een fijne omgeving, want ze hebben zich hier flink verspreid. Ik bel ondertussen met Liesbeth en beschrijf mij positie en hoe ik me geïnstalleerd heb.
Een half uur later zie ik in mijn ooghoek dat de man weg is bij zijn tafel en mij in de gaten houdt terwijl hij met voorzichtige bewegingen op ruime afstand achterlangs de betonnen wanden loopt. Door de ruimtes tussen de drie wanden zie ik hem steeds even wel en dan weer niet. Kiekeboe. Zo draaien we deze ochtend als in een dans over het landje. Hij op zijn helft, ik op het mijne. Uiteindelijk, zo stel ik me voor, heeft hij besloten dat ik geen gevaar op zal leveren en installeert hij zich weer aan zijn tafel, waar de spullen intussen weer ingepakt zijn. De zon zorgt vandaag voor aangename temperaturen.